Жыхары Познаня любяць хваліцца сваёй прыналежнасцю да цывілізацыі Захаду, познанскім парадкам і працавітасцю, атрыманай у спадчыну ад немцаў, – усё ж з Познаня бліжэй да Берліна, чымся да Варшавы. Аднак у эпоху інтэнсіўных перамяшчэнняў, умоўнай блізкасці і аддаленасці, традыцыйная тапаграфія зрабілася хісткай. Сёння познаньцы пачуваюцца бліжэй да расколатай на палову Украіны і да Беларусі, у якой абудзіўся гнеў. Непрыняцце гвалту – гэта тое, што аб’ядноўвае нашыя краіны, таму мы можам вучыцца адно ў аднаго, як супраціўляцца, але адначасова і як праяўляць эмпатыю і чуласць. Знаходзячыся побач (і ў прамым значэнні таксама, бо ў Польшчы ўсё прыбывае людзей, якія эмігравалі з Украіны і Беларусі з эканамічных і палітычных прычынаў), мы можам супольна ствараць лепшы свет/ светы. Бо хто гэтым зоймецца, калі не мы? Мы хочам выказаць (а часам выкрычаць) нашыя спадзяванні, верачы, што прамоўленае мае большыя шанцы на тое, каб стацца рэальнасцю.

Ва ўсіх прадстаўленых сёлета праектах з’явіцца матыў мары пра бяспечнае месца: дом, горад, краіну, прыстанішча. Мы будзем размаўляць і працаваць у духу актывізму, адказнасці за планету (ва ўсіх рыхтаваных праектах будуць выкарыстаныя перадусім ужо існыя матэрыялы і аб’екты) і веры ў працяглыя працэсы. Сёлетнія “Блізкія Незнаёмыя” заснаваныя галоўным чынам на супольных рэзідэнцыях, якія працягнуцца некалькі тыдняў, і супрацы мясцовых творцаў з мастачкамі ды мастакамі з-за ўсходняй польскай мяжы, уключна з тымі, якія ўжо жывуць у Польшчы.

Вікторыя Міранюк, украінская міждысцыплінарная мастачка і тэатральная дзяячка, будзе даследаваць гаючую сілу свецкіх рытуалаў у часах страху перад сусветнай катастрофай і адзіноты, звязанай з увядзеннем пандэмічных абмежаванняў. Украінская рэжысёрка Роза Саркісян запросіць ва ўтапічны дом, створаны разам з познанскай квір-супольнасцю. Гэта будзе праверка, ці ў публічнай прасторы можа існаваць бяспечная месца для тых, хто звычайна вымушаны хавацца. Драматург і рэжысёр з Львова Сашко Брама аб’яднае сілы з музыкамі і артыстам-віджэем (VJ), каб зладзіць відэа-канцэрт, заснаваны на дакументальных сведчаннях з часоў пандэміі. Святлана Гайдалёнак, рэжысёрка, акторка і аніматарка з Брэста, разам з прадстаўнікамі познанскага творчага асяроддзя будзе ствараць відэа-інсталяцыю на падставе гісторый беларускіх жанчын, якія бралі актыўны ўдзел у рэвалюцыі ў сваёй краіне. Яна Шостак, беларуская міждысцыплінарная мастачка і актывістка, звернецца да драматычных падзей, якія адбыліся за польскай усходняй мяжой. Яе творчай стратэгіяй будзе стэндап – сатыра і чорны гумар, каб, як яна сама падкрэслівае, “набраць дыстанцыі і дапамагчы сабе ды таварышкам у гэтай сюррэалістычнай сітуацыі” (праект узнік у супрацы з тэатрам “Камуна Варшава”).

Адзінай падзеяй, якая будзе прадстаўленая на тэатральнай сцэне, будзе спектакль “H-Effect” (рэж. Роза Саркісян) – моцны голас пратэсту супраць гегемоніі патрыярхальных геройскіх аповедаў, а адначасова праект новага свету, у якім супярэчнасці і канфлікты не выключаюць магчымасці стварыць супольнасць.

Мы таксама запросім на шпацыр-перформанс, зладжаны падчас мінулагодніх “Блізкіх Незнаёмых” у тым ліку кіеўскім калектывам “Pic Pic” у супрацы з полькамі і эмігранткамі, актывісткамі і жанчынамі, якія перажылі цяжкія жыццёвыя выпрабаванні.